အမ်ဳိးအတြက္ေသြးမေအးသူ (သို႔မဟုတ္) လက္က္ပံပင္ေစာင့္နတ္မင္း၏ေသာက

တစ္ခါတုန္းကေပါ့…
ဗာရာဏသီျပည္မွာ ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီးအုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ ဘုရားအေလာင္းကလည္း တစ္ခုေသာႀကီး စြာေသာ လက္ပံပင္ႀကီးမွာ လက္ပံပင္ေစာင့္နတ္မင္းျဖစ္ေနသည္။
တစ္ေန႔ေသာအခါမွာ ဂဠန္ဳငွက္ႀကီးတစ္ေကာင္က မိမိကိုယ္ကို ယူဇနာ၁၅၀ရိွသည့္ အတၱေဘာ ႀကီးကို ဖန္ဆင္းၿပီး ျပင္းစြာေသာအားမာန္အဟုန္ႏွင့္ သမုဒၵၵရာေရကိုခြဲၿပီး အလံတစ္ေထာင္ရိွသည့္ နဂါး ႀကီးကို သုတ္ခ်ီလိုက္တယ္၊နဂါးတို႔၏အားအစြမ္းဟာအၿမီးမွာရိွတာဆိုေတာ့ဂဠဳန္မင္းႀကီးကနဂါးႀကီရဲ႕အၿမီးကိုပဲအမိအရဖမ္းဆီးၿပီးေကာင္းကင္ခရီးကေနလက္ပံပင္ႀကီးရိွရာသို႔နဂါးႀကီးကိုသုတ္ခ်ီသြား တယ္။

နဂါးႀကီးသည္ဘာမ်ွမတတ္ႏိုင္ဘဲ၊မိမိ၏ဦးေခါင္းႀကီးကိုေစာက္ထိုးျဖစ္လွ်က္ပါသြားရကာ စားထားသမွ်ေတြလည္း အံက်ၿပီး ဂဠဳန္မင္း၏ ျပဳသမွ် ႏုရသည့္ ဘ၀ကို ေရာက္ရိွသြားေပသည္၊
တစ္ေနရာမွာေတာ့နဂါးႀကီးဟာေညာင္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ကိုေတြ႕ျမင္ၿပီး မိမိအသက္ကို လႊတ္လိုလႊတ္ျငား ရစ္ပတ္ထားလိုက္ေလသည္။ထိုေညာင္ပင္ႀကီးတြင္ငွက္ငယ္မတစ္ေကာင္ကလည္းအသိုက္ဖြဲ႕ၿပီးေန
ေလ သည္ ။

ဂဠဳန္ငွက္ကလည္း ေညာင္ပင္ႀကီး ရစ္ပတ္ထားသည့္နဂါးကို အားနဲ႔ဆြဲယူလိုက္ရာ အျမစ္ပါကၽြတ္ လွ်က္ပါလာေလသည္။ လက္ပံပင္ႀကီးေပၚေရာက္ေတာ့နဂါးႀကီးကိုပင္စည္ထက္မွာပက္လက္လွန္ထားၿပီး၊ရင္ကိုခြဲကာအဆီကိုစားေသာက္ျပီး၊အသားမ်ားကိုေတာ့သမုဒရာထဲကုိပစ္ခ်လုိက္ေလ၏၊ယင္းအခိုက္မွာပင္ေညာင္ပင္ႀကီးႏွင့္အတူအသိုက္ဖြဲ႕ၿပီးပါလာသည့္ငွက္ငယ္မသည္ပ်ံထြက္သြားၿပီးလက္ပံပင္ႀကီး၏ဂြအဆံု သြားနားေလသည္။ဒီအျခင္းအရာကို ျမင္သည့္ လက္ပံပင္ေစာင့္နတ္ သည္ ျပင္းထန္စြာ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ ျဖင့္ယိမ္းထုိးကာတုန္လႈပ္ေလသည္။

ထုိအျခင္းအရာကိုျမင္သည့္ဂဠဳန္ငွက္မင္းသည္ အံ့အားသင့္ၿပီး လက္ပံပင္ေစာင့္နတ္မင္းကို ေမးျမန္းေလ သည္။
အို…လက္ပံပင္ေစာင့္နတ္မင္း
”ငါသည္အလံတစ္ေထာင္ရိွသည့္ နဂါးႀကီးကို သုတ္ခ်ီလားၿပီး သင့္ပင္စည္အေပၚမွာ ယူဇနာ ၁၅၀ ရိွသည့္ ငါ့ခႏၶာကိုယ္ႀကီးႏွင့္ စားေသာက္ေနစဥ္တြင္ သင္ဘာမွမျဖစ္ မတုန္လႈပ္ခဲ့ဘူး၊ ဘာမဟုတ္ သည့္လက္သီးဆုပ္မွ်မရိွသည့္ ဒီငွက္ငယ္မေလး က သင္၏ခြဆံုမွာနားေတာ့မွ ေၾကာက္အားလန္႔အား တုန္လႈပ္ေနတာက ဘယ္အျခင္းအရာကို ျမင္ေတြ႕ျပီး ျဖစ္ပါသလဲ”လို႔ ဂဠဳန္ငွက္ႀကီးကေမးေတာ့
လက္ပံပင္ေစာင့္နတ္က ”

အို…ဂဠဳန္ငွက္မင္း သင္က အသားကိုပဲစားတာ ဒီငွက္ငယ္မက အသီးေတြကိုသာစားတာပေညာင္ပင္ေစ့ေညာင္ခ်ပ္ေစ့ေညာင္ဗုဒၶေဟေစ့ေရသဖန္းေစ့တို႕ကိုစားတာစားၿပီးရင္ငါ၏ပင္စည္ထက္မွာက်င္ႀကီးကိုစြန္႔လိမ့္မယ္ အဲဒီက်င္ႀကီးႏွင့္အတူပါလာသည့္ ေညာင္ေစ့ ပေညာင္ပင္ေစ့တို႔ကတစ္ဆင့္ေပါက္ေရာက္လာသည့္ ေညာင္ပင္မွန္သမွ်က မည္မွ်ပင္ႀကီးမားသည့္ ေတာစိုးသစ္ပင္ႀကီးပင္ျဖစ္ပါေစ အျမစ္မ်ားျဖင့္ရစ္ပတ္ယွက္ႏြယ္ၿပီး ေနာက္ဆံုး သူမွီခိုကပ္ရပ္ၿပီး ေပါက္ေရာက္ခံရသည့္ ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ အပင္မွန္သမွ်ကို ၀ါးၿမိဳဖ်က္စီ္းပစ္လိိုက္ေတာ့တာပဲ အမ်ိဳးအႏြယ္တစ္ခုလုံးကို ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ေတာ့တာပဲ၊

ဒါေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္သည္ ကၽြႏု္ပ္အတြက္ေရာ ကၽြႏ္ုပ္၏ မ်ိဳးဆက္မ်ားအတြက္ပါ ေတြးၿပီး အနာဂတ္အေရးကိုပူပန္ကာ တုန္လႈပ္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္”ဟု ျပန္လည္ေျပာၾကားေလ၏။

ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံ၏အေျခအေနကိုၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္လည္းျမန္မာရြာ၊တိုင္းရင္းသားရြာမ်ား
သည္တျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္ကြယ္လာၿပီးဘာသာျခားမ်ားကအကြက္ခ်ကာအစီစဥ္တက် ၀ါးမ်ဳိး
လွ်က္ရိွေခ်ၿပီ။ဟိုးယခင္အခ်ိန္တုန္းကဗုဒၶႏိုင္ငံေတာ္ေတြျဖစ္ခဲဲ့ေသာဂႏၶာရတိုင္းလို႔ေခၚဆိုအပ္
သည့္ပါကစၥတန္၊အာဖဂန္၊၀ကၤေဒသလို႔ေခၚဆိုအပ္သည့္ဘဂၤလာေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံေတြ သု၀ဏၰဘူမိလို႔ေခၚဆိုခဲ့ေသာရွင္ေသာဏရွင္ဥတၱရတို႔သာသနာျပဳခဲ့့သည့္မေလးရွား၊အင္ဒိုနီးရွားစကၤာပူတို႔သည္ဘာသာျခား မ်ားက ၀ါးမ်ဳိသြားခဲ့ေလၿပီ။

ထိုအရပ္ထိုေဒသေတြမွာ သပိတ္ကြယ္ခဲ့ေလၿပီ ေလးအသေခ်ၤနဲ႔ ကမၻာတစ္ သိန္းရင္းခဲ့ရေသာ ဗုဒၶသာသာနာေတာ္သည္ ထိုအရပ္ထိုေဒသမ်ား၌ အရင္းႀကီးသေလာက္အျမတ္နည္းခဲ့ရေလၿပီ။ျမတ္ဗုဒၶ၏ပဋိစၥသမုပၸါဒ္တရားေတာ္အရမသိ၍သံသရာ
လည္ရျခင္းျဖစ္သည္။အို၊နာ၊ေသေတြထပ္ၿပီးရေနျခင္းသည္အ၀ိဇၨာေၾကာင့္လို႔လမ္းညႊန္ျပသခဲ့ေပသည္။
သံသရာအတြက္အို၊နာ၊ေသထပ္မလာဖို႔ကၽြႏု္ပ္တို႔တစ္ေတြသိေအာင္လုပ္ဖို႔အေရးႀကီးသလို ပစၥဳပၸန္မွာ
လည္းအမ်ဳိးဘာသာႏိုင္ငံေပ်ာက္မည့္အေရးတို႔ကိုလည္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔ သိေအာင္လုပ္ဖို႔ အသက္ႏွင့္အမွ်အ ေရးႀကီးေပသည္။

ကပ္ရွ္မီးယားေဒသ၌တိုင္းရင္းသားမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ေဘာ္ဒိုတိုင္းရင္းသားေတြသည္မိမိတို႔အမ်ဳိးအႏြယ္ကိုကာကြယ္ဖို႔လက္ဖ၀ါးမွာႏွင္းဆီရုပ္မ်ားထိုးထား
ျခင္းျဖင့္ကာကြယ္ထားၾကေလသည္။ယဥ္ေက်းမႈမတူ၊လူမ်ဳိးမတူ၊ဘာသာမတူသူမ်ားႏွင့္မည္သည့္အခါမွလက္မထပ္ေတာ့ဘဲ ကိုယ့္အမ်ဳိးအႏြယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ေနၾကေလၿပီ။ ေတာင္/ေျမာက္ ကိုးရီးယားႏိုင္မ်ား သည္ ဘာသာမ တူလူမ်ဳိးမတူသူမ်ား၏ဆိုင္မ်ားကိုေစ်းမ၀ယ္ျခင္း၊အဆက္အဆံမျပဳျခင္းျဖင့္ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ခဲ့ၾကေပသည္။

ဒါဟာအမ်ဳိးသားေရးအစြဲႀကီးျခင္းမဟုတ္၊ကိုယ့္အမ်ဳိးကိုယ့္အႏြယ္ကိုေစာင့္ေရွာက္ျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။သကၠတစာေပမွာဆိုရင္ကိုယ္က်င့္တရားႏွင့္ယဥ္ေက်းမႈသည္၊ႏိုင္ငံတစ္ခု၏အသက္ေသြးေၾကာျဖစ္္သည္ဟုျပဆုိထားေပ၏။ထိုတရားႏွစ္ပါးကိုဖ်က္ဆီးလိုက္္လ်ွင္(သုိ႔)ဖ်က္ဆီးခံရလ်ွင္ေနာက္ထပ္ဖ်က္ဆီးစရာမရွိေတာ့ေပ။ထိုတရားႏွစ္ပါးကိုေစာင့္ေရွာက္မည္ဆိုပါက ေနာက္ထပ္ေစာင့္စရာမလိုေတာ့ေပ။ဘာသာျခားမ်ားသည္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ဘာသာသာသနာကို ဖ်က္ဆီးပစ္ေနၾကသည္။ ဗုဒၶဘာသာ ကအေရွ႕အရပ္ကုိအျမတ္ဆံုးထားေပမယ့္ သူတို႔က အေနာက္၊ ဗုဒၶဘာသာက သူမ်ားအသက္ မသတ္ရဆိုေပမယ့္ သူတို႔က လည္ပင္းလွီးၿပီး ေသြးစင္ေသာအသားကို စားရမည္။ဗုဒၶဘာသာကတစ္လင္တစ္မယားစနစ္ကိုက်င့္သံုးေသာ္လည္းသူတို႔ကေယာက်္ားတစ္ဦးအတြက္အနည္းဆံုးတရား၀င္မယားေလးေယာက္ယူရမည္။

ဗုဒၶဘာသာကအေဖအေမကိုရွိခိုးေသာ္လည္းသူတို႔ကသူတုိ႕ကုိးကြယ္သည္႕အရာမွလြဲ၍မည္သ႔ူကိုမ်၊ွရွိမခိုးရဆိုၿပီးသားသမီးႏွင့္မိဘအၾကားရွိေသာယဥ္ေက်းမႈတံတိုင္းမ်ားကိုလည္းဖ်က္ဆီးပစ္ၾကသည္။သို႔အတြက္ေၾကာင့္ ကုိယ့္ယဥ္ေက်းမွဳ၊ကုိယ့္ဘာသာသာသနာျဖင့္၊အေျခတင့္ အေနျမင့္ခဲ့ေသာ ျငိမ္းခ်မ္းမွုဳတည္ေဆာက္ခဲ့ၾကေသာဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားသည္ လက္ပံပင္ေစာင့္နတ္မင္းၾကီးကဲ့ သို႔အနာဂတ္အေရးကိုေမွ်ာ္ေတြးၿပီးပူပန္သလိုမ်ဳိးပူပန္ရေပမည္။လုုပ္ေဆာင္သင့္တာကိုလုပ္ေဆာင္ရေပမည္။ယဥ္ေက်းမွဳမရွိေသာအရပ္၊လူ႔တန္ဖုိးလူ႕သိကၡာမရွိရာေနရာသည္တိရိစၦာန္ဘုံႏွင္႔ဘာမ်ွထူးျခားမည္မဟုတ္ေပ၊ဤကဲ့သို႔ေသာအေၾကာင္းအရာႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ဂဠဳန္ငွက္ႀကီးက ေအာက္ပါအ တိုင္း မွတ္ခ်က္ျပဳေျပာဆိုေလသည္။

သေကၤယ် သကႋတဗၺာနိ ရေကၡယ် နာဂတံ ဘယံ။
အနာဂတံ ဘယံ ဓီေရာ ဥေဘာ ေလာေက အေ၀ကၡတိ။
”ေၾကာင့္ၾကသင့္၊ ပူပန္သင့္သည့္ အရာမ်ားကို ေၾကာင့္ၾကရမည္ ပူပန္ရမည္။ အနာဂတ္တြင္ ျဖစ္ ေပၚလာမည့္ ေဘးအႏၱရာယ္ကို ကာကြယ္ရာ၏၊ ေစာင့္ေရွာက္ရာ၏။ အေတြးအေခၚဆင္ျခင္ဥာဏ္ႏွင့္ျပည့္စံုေသာသူမ်ားသည္(အမ်ဳိးအတြက္ေသြးမေအးေသာသူမ်ားသည္)

အနာဂါတ္မွာျဖစ္ေပၚလာမည့္ေဘးဥပါဒ္မ်ားကိုပစၥဳပၸန္တြင္သာမကေနာင္အနာဂတ္အတြက္ပါဆင္ျခင္ေပ၏၊ျမင္ေပ၏”ဟုမွတ္ခ်က္ျပဳေျပာဆိုကာ ငွက္ငယ္မကိုမိမိကိုယ္တိုင္ ေမာင္းထုတ္လိုက္ေလ၏။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာအတြက္ေသြးေအးေနလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုသည္ကုိ ဂဠဳန္ငွက္ႀကီးေျပာတဲ့”ဓီေရာ”ဆိုတဲ့ပုဒ္ကေျပာေနေပသည္။အဆင္ျခင္ဥာဏ္၊အေတြးေခၚဥာဏ္အနာဂတ္ကုိႀကိဳျမင္သည့္ဥာဏ္ႏွင့္ျပည့္စံုေသာသူမ်ားသည္အခ်ိန္မေႏွာင္းခင္လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္ေသာအခ်က္မ်ားကို တက္ညီလက္ညီ စုစုစည္းစည္းျဖင့္ လုပ္ေဆာင္သင့္ေပေတာ့သည္……။

(ကထိကဆရာေတာ္)
Yangon Buddhist University.